De Trek Stache is misschien wel de meest eigenzinnige fiets die ik de afgelopen jaren heb gereden. Ik herinner me dat ik het voor het eerst zag tijdens de Bike Motion 2016 en verwonderde me over de geniale fabricage van de zeer speciale achtervork, die in het geval van Stache de Midstay wordt genoemd. Maar daarover later meer.

“Een van de gemakkelijkste 29-ers om een wheelie mee te doen!”

  Martin Sneeuw van Trek Benelux was erg enthousiast over de fiets en vertelde ons dat we echt vooral er een keer op moesten gaan fietsen om de Stache te voelen. “Het is een van de gemakkelijkste 29-ers om een wheelie mee te doen,” zei hij met een glimlach. We waren dus heel blij toen we de kans kregen om op deze fiets te rijden, met zijn 29-er wielen met 3 inch-bijna-fat-banden en zijn uitgesproken compacte geometrie.

Omstandigheden

We hadden een korte “window of opportunity”, slechts twee weken om op de fiets te rijden. Ik noem dit omdat ik normaal gesproken graag wat langer op de fiets rijdt en dat onder verschillende omstandigheden. We hebben vooral op de Utrechtse Heuvelrug gereden met technische flow trails, meer XC dan enduro. Zand en bosgrond. We hebben bij droog en licht vochtig weer gereden.

De Belofte

De Stache 9.7 heeft als doel alles te bieden wat een hardtail 29er te bieden heeft, maar dan zachter en wendbaarder. Zachter door 3-inch banden op lagere druk te rijden om zo meer vering te bieden. En wendbaarder dankzij de kortere wielbasis.

Wielbasis en wendbaarheid

Om te beginnen met de wielbasis: Trek is erin geslaagd het wiel zeer “diep” in het frame te plaatsen. De achtervork op de Stache, de zogenaamde “Midstay”, is a-symmetrisch, waarbij de ketting onder de achtervork loopt om de trapas veel dichterbij het wiel te kunnen brengen. In feite ziet je het kettingblad de achterband voor een deel overlappen. Dat is tamelijk uniek. Het idee achter deze complexe constructie is simpel: hoe strakker je de band het frame in kan duwen, hoe dichter je bij het midden van de fiets komt, hoe korter de liggende achtervork, hoe korter de wielbasis en hoe wendbaarder de fiets zal zijn. De Stache komt zijn wendbaarheidsbelofte na. De fiets stuur heel makelijk en direct, het is speels tijdens straat trucjes en je kunt hem met gemak door alle slingers van de trail sturen. De plus size banden geven je enorm veel grip tijdens het maken van strakkere of high speed bochten. Op de route bij Kwintelooijen waar we reden is een plek waar je op snelheid naar beneden rijdt, een heel krappe bijna haarspeld bocht maakt en direct volle bak steil moet klimmen. Je moet proberen wat snelheid door de bocht mee te nemen, snel een aantal versnelling terugschakelen en doorpakken. Dit was een bocht waar de Stache echt voor is gemaakt. De vanaf het stuur verstelbare zadelpen (seat dropper post) helpt om de zadelhoogte en rijpositie te veranderen van laag voor de afdaling, naar hoog  voor de klim. Uitstekend.

Wielen, banden en snelheid.

En op de klim is waar ik vond dat de Trek Stache echt tot zijn recht kwam. De fiets is licht en stijf, de kracht die je levert wordt effectief overgezet op die stevige 29-inch banden die over alles heen rollen. Wortels op beklimmingen waren makkelijk te overkomen, je kunt het voorwiel gemakkelijk optillen of er gewoon met snelheid overheen rijden. Op de meer platte XC-segmenten is de Stache gewoon ook heel snel. En hoewel ik niet echt de beste XC-rijder ben, had ik het gevoel dat ik gewoon door kon blijven versnellen.

De fiets is licht en stijf, de kracht die je levert wordt effectief doorgezet naar de stevige 29-inch wielen.

  Snelheid op afdalingen is wel wat anders, de fiets is iets minder stabiel dan fietsen met een langere wielbasis, maar dat is zoals te verwachten is. En je kunt met de lengte spelen vanwege de Stranglehold Dropout (komen we later op terug).

Hardtail en plus banden

Zoals gezegd geven de plus-banden je de mogelijkheid om de banden iets zachter te laten dan met gewone banden. Je compromitteert echter dan wel een beetje op snelheid. Bij andere dikkere banden heb ik gemerkt dat als je ze te zacht laat lopen, ze snel kunnen gaan stuiteren. Dus ik hield ze goed onder druk (misschien een beetje te veel om eerlijk te zijn) in mijn zoektocht naar die snelheid en kracht op beklimmingen. Het nadeel hiervan is dat de achterband er bij afdalingen wel een beetje springerig van werd en je dus minder soepel die afdaling doet. Normaal rijdt ik volledig geveerd, en neem ik afdalingen graag met zoveel mogelijk snelheid. Daarin ben ik er meer aan gewend dat de achterwielophanging de ruwheid van het parcours “opslokt” en glad strijkt. Dus miste ik dat met de Bontrager Chupacabra-banden bij de druk (ongeveer 1,8 bar) waarmee ik reed. (Geweldige naam overigens, Chupacabra: google maar eens de vertaling vanuit het spaans 😉

Soepel, clean and veelzijdig

De Trek Stache heeft een SRAM GX 1×12 groep die scherp en soepel schakelt. De SRAM XG-cassette heeft een breed bereik van 10-50 om je te helpen bij steile beklimmingen. Ik hou zelf niet zo erg meer van een voorderailleur. Zonder is het eenvoudiger, “cleaner”, betekent minder onderhoud en scheelt weer gewicht. De rest van de fiets is net zo clean, met interne kabelgeleiding en een vrije minimalistische cockpit. Het SRAM Guide R-remsysteem doet zijn werk, goed. Remmen gaat goed progressief, doseren doet het goed. Ik Moet daar wel bij zeggen dat in de tijd dat we hebben kunnen rijden op de Nederlandse trails, het niet mogelijk was om echt op de proef te stellen als het gaat om langdurig en hard remmen: iets dat je zou tegenkomen als je echte bergritten en afdalingen gaat doen. Het feit dat je zo’n grote cassette en dergelijke grote banden kunt laten draaien, wordt mogelijk gemaakt door de Boost 148 op de achteras. Grotere wielen met de stijfheid van kleinere. En het andere stuk eenvoudige technologie is de Stranglehold-dropout, een systeem waarmee je de achteras 15 mm heen en weer kunt bewegen in het achterframe en de lengte van de chainstay aan je voorkeuren en rijstijl kunt aanpassen. Ik had geen tijd of gelegenheid om hier echt mee te spelen. Dus, helaas, kan ik er niet over rapporteren.

Conclusie

De Trek Stache 9.7 is snel, is wendbaar, het rolt gemakkelijk over de meeste obstakels heen. Je kunt er agressief bergop mee rijden en over vlakkere trails kan je blijven knallen. Bergaf rijden vereist een actieve en alerte rijstijl. Kortom de Stache waar voor het gemaakt is, erg goed.