Wie denkt dat een Arctic Experience netjes begint met een handdruk en een sleuteloverdracht, heeft nog nooit geprobeerd te landen in Tromsø tijdens een sneeuwstorm. De bedoeling was simpel: Amsterdam uit, Tromsø in, Mazda CX-30 in, fjorden op. Maar Moeder Natuur had andere plannen. Onze landing werd omgeleid naar Luleå, Zweden. Geen Mazda, geen welkom, alleen een gure poolwind en een gevoel dat je net de verkeerde afslag in een Scandinavisch misdaadscenario hebt genomen.

En dat is precies waarom ik ja zei tegen deze trip. Net als ik dat bijna een jaar geleden deed voor de Mazda Epic Drive Marokko. Geen gelikte perspresentatie, geen overdreven warm welkom. Gewoon kou, chaos en karakter. Als de natuur je dwingt tot plan B nog voordat je überhaupt plan A hebt kunnen uitvoeren, weet je dat je op de juiste plek bent. Dit is geen brochure-ervaring. Dit is echt. Rauw. En een tikje ongemakkelijk.

Tromsø: Parijs van het Noorden (maar dan kouder)

Na de landing in Tromsø – of beter gezegd, nadat we eindelijk in Tromsø landden – werden we direct doorverwezen naar het Clarion Hotel The Edge voor de eerste overnachting.

Tromsø ligt 300 kilometer binnen de poolcirkel, op dezelfde breedte-graad als Noord-Alaska, en weet het bizarre voor elkaar te krijgen: historisch, cultureel én hip tegelijk zijn. Met slechts 40.000 inwoners voelt het als een groot dorp, maar dan wel eentje waar je een kathedraal, een ijsgalerie, een museum over walvissen én een microbrouwerij tegenkomt op één middag.

Het centrum ligt op een eiland, wat een soort eilandgevoel geeft binnen een winterlandschap. Geen wonder dat het ooit ‘het Parijs van het Noorden’ werd genoemd. Verwacht alleen geen croissant – eerder rendierstoof en een lokale IPA die smaakt naar poolnacht.

Van chaos naar controle: de CX-30 op ijs

De volgende dag maakten we onze eerste kilometers in de CX-30 door het arctische stadsdecor. De rit naar Malangen Resort op het programma en al snel verandert het landschap in een bewegend schilderij van witte leegte en bevroren schoonheid.

De Mazda CX-30, uitgerust met spijkerbanden speciaal voor met sneeuw en ijs bedekte wegen, voelt direct vertrouwd. Geen opschepperige terreinmodus, maar solide grip, comfortabele demping en een aandrijflijn die doet wat nodig is. Met z’n 140 pk is het geen straaljager, maar dat hoeft ook niet: vermogen is hier geen speeltje, maar een geruststelling. Genoeg power om soepel door te rijden, zelfs als het asfalt verdwijnt onder een pak verse sneeuw.

Dit is geen plek om het gaspedaal plat te trappen – daarvoor is het landschap te grillig, de wegen te onvoorspelbaar. Maar ik twijfel er geen seconde aan dat deze auto genoeg in huis heeft om je er met gemak doorheen te trekken.

Husky’s en een wake-up call voor je kuiten

In Malangen, waar schilderachtige rode huisjes langs het bevroren water staan als ansichtkaarten in 3D, wordt het stuur ingeruild voor sleeën en husky’s. Per twee personen krijgen we een team van vijf honden toegewezen. De eerste helft van de tocht? Chill. Rendiervacht onder je kont, uitzicht op eindeloze witte vlaktes. Maar dan komt het moment van wisselen, en mag ik de slee zelf besturen. Of nou ja, ‘besturen’ – je houdt je vast, roept af en toe ‘Hueeee!’ en hoopt dat je niet onderuit gaat.

De honden luisteren niet naar je Instagram-aura, ze willen gewoon rennen. En jij, met je sportieve zelfbeeld en je Hyrox Sled Push trauma’s nog vers in het geheugen, komt erachter dat sneeuwduwen met een slee zwaarder is dan je dacht. Geen rubberen mat onder je voeten, alleen puur natuur en een stel husky’s die duidelijk geen pauze kennen. Het is primitief, fysiek, en intens verslavend. Dit is geen activiteit, dit is een beleving waar je kuiten van gaan trillen – en je ego van in de war raakt. En dat is heerlijk.

Later die avond na het diner tuur ik naar de hemel in de hoop het Noorderlicht te zien. Maar het sneeuwt. Geen aurora boreales. Geen Instagram-killerplaatje. Alleen vallende sneeuw in het donker. En dat voelt ergens precies goed. Want soms is het ontbreken van het spektakel juist het meest eerlijke onderdeel van de show.

Romantiek zonder rozengeur

Tromsø en omstreken zijn geen decor, ze zijn hoofdrolspelers. Deze regio eist je aandacht en dwingt je tot respect. De Mazda CX-30 past verrassend goed in dat plaatje. Niet omdat hij het hardste schreeuwt, maar omdat hij zich staande houdt zonder poeha. In een wereld waar SUV’s vaak doen alsof ze alles aankunnen, laat deze auto zien dat stille kracht nog steeds bestaat.

Hij is comfortabel, capabel en betrouwbaar. En bovenal: hij dwingt je niet tot extremen, maar laat je zelf het tempo bepalen. Precies wat je wilt als je door een bevroren droomlandschap rijdt waarin elke afslag een nieuw verhaal vertelt.

Kodo-design: tijgers in sluimerstand

Mazda maakt er geen geheim van dat design bij hen iets bijna spiritueels is. Hun Kodo-designtaal is geïnspireerd op wilde dieren die klaar zijn om te springen. De eerste generatie was nog flink aan het flexen met harde lijnen en opvallende vouwen, maar inmiddels is alles subtieler geworden. Minder “kijk mij eens” en meer “voel je de innerlijke rust al?”.

De carrosserie reflecteert het landschap en speelt met het licht alsof het een Noors fjord is bij zonsondergang. Je zou bijna vergeten dat je in een auto zit die ook gewoon sneeuw moet trotseren. De huidige generatie Mazda3 en de Mazda CX-30, beide gelanceerd in 2019, waren de eerste twee Mazdamodellen die het geëvolueerde Kodo-design gebruikten.

Rijden op compost (serieus)

De Mazda CX-30 die wij reden, draaide zijn kilometers niet op fossiele pretbrandstof, maar op 100% duurzame brandstof van Coryton Fuels. “Coryton Sustain” heet het, en het komt niet uit een obscure labfles, maar uit landbouwafval, voedselresten en tuinafval. Het ruikt gelukkig niet naar composthoop, maar het rijdt verrassend schoon.

Mazda kiest er bewust voor om deze alternatieve brandstoffen te blijven ondersteunen—een soort brug tussen de elektrische toekomst en de huidige realiteit waarin verbrandingsmotoren voorlopig nog rondrijden. En eerlijk: in een poollandschap wil je dat geruststellende gegrom onder je rechtervoet gewoon nog even houden.

In het kort

Een vlucht vol omwegen, een Mazda op spikes, een slee met husky’s die weigeren te remmen en een noorderlicht dat zich niet liet boeken via Booking.com. De Mazda Arctic Experience was alles wat een gescripte persreis niet is: koud, chaotisch, en daardoor onvergetelijk. De CX-30? Geen brulaap, wel een betrouwbare kompaan in het witte niets. Soms is ‘gewoon goed’ precies wat je nodig hebt als de sneeuw tot aan je knieën staat.

Wat reden we precies? Tijd om de specificaties van de Mazda CX-30 2.5 e-Skyactiv er nog eens bij te pakken:

• Vermogen: 140 pk
• Koppel: 238 Nm bij 3.300 tpm
• Acceleratie: 0-100 km/u in 9,7 sec
• Topsnelheid: 204 km/u
• Gewicht: 1.453 kg
• Verbruik: 6,0 l/100 km
• Vanafprijs: €36.740

Meer weten over de Mazda CX-30? Ga naar mazda.nl