Als een oranje kogel schiet je door de bossen, onder je een monster op wielen, een een fiets zoals je die nog nooit heb gereden…
Wat dat betreft, eerlijk gezegd heb ik maar een beperkt aantal echte hardcore XC-fietsen gereden (ik ben meer een full suspension rijder). Maar de ervaring die ik heb, en die van een fietsmaatje van mij die een echte XC-rijder is, billijken wel de bovenbeschreven, enigszins hyperbolische conclusie na twee weken rijden op de American Eagle Atlanta 2.0.
American Eagle is niet het meest bekende MTB merk dat er is, maar het heeft wel een cult-achtige aanhang en veel emotie rond het merk, zeker in Nederland. Dat stamt uit 1996, toen onze landgenoot Bart Brentjens de eerste Olympische kampioen werd op de nieuw geïntroduceerde MTB-discipline tijdens de Olympische Zomerspelen in Atlanta. (Deze prestatie wordt gememoreerd met de #FOC op de seat tube van het frame van onze testfiets.)
Hetzelfde frame waarop Bart’s eigen CST-Sandd-American Eagle MTB XC-team op de UCI wereldtour.
Na dat hoogtepunt had het merk een paar goede jaren, maar rond de millenniumwisseling ging het ten onder, om zijn vleugels pas in 2017 weer op te heffen met de nieuwe American Eagle Atlanta 2.0. De wederopstanding van het merk is te danken aan dezelfde Bart Brentjens en zijn partner Henk Schipper die de rechten op het merk hadden verworven en het nieuw leven hebben ingeblazen. Op dit moment verkoopt American Eagle geen complete mountainbikes, maar verkopen ze mountainbike-frames. Onze testfiets had dus dat hart van de MTB, hetzelfde frame waarop Bart’s eigen CST-Sandd-American Eagle MTB XC-team op de UCI wereldtour. De drivetrain van de test fiets was een Shimano Deore-set, dus niet erg high-end mar prima voor onze test periode. De velgen / wielen en banden waren wel zeer goed en super licht (Stan’s NoTubes Valor ZTR carbon velgen en Maxxis IKON 3x Maxxspeed -banden). Als je het frame koopt, kun je de rest van de fietsen afmonteren met de meest hoogwaardige componenten die je kunt krijgen en het net zo gek maken als je zelf wilt. Ook met deze set-up van de fiets waar ik twee weken op reed, was de Atlanta 2.0 ontzettend snel.Het Frame
Maar goed, deze review zal zich dus alleen op het frame richten, omdat de component set-up niet zo indicatief is voor wat u van American Eagle zou kopen. In alles ademt het ontwerp van dit frame maar een ding: racen. Gericht op snelheid en trapefficiëntie, snelle acceleratie, goed kunnen sturen en super snel bij het klimmen. Het frame heeft een vrij steile balhoofdhoek en een korte chainstay (bevorderlijk voor meer wendbaarheid). Een oversized BB30-trapas helpt bij vermogensoverdracht. Het frame van carboncomposiet is met een gewicht van 950 gram voor 17,5-inch formaat heel erg licht. Het frame is verkrijgbaar in vier kleuren, Dutch Orange, Gun Metal Grey, Arctic Blue en Olympic Gold.Omstandigheden
Ik reed de fiets op XC flow trails in Nederland. Grotendeels vlotte trails met ene hardere ondergrond, sommige delen met een beetje meer wortels, en op andere segmenten wat hobbelig in delen als gevolg van buitensporige regen die was gevallen in de periode vóór het rijden. Zowel op natte, koude dagen gereden, als met een beetje droger weer.JTNDYmxvY2txdW90ZSUyMGNsYXNzJTNEJTIyaW5zdGFncmFtLW1lZGlhJTIyJTIwZGF0YS1pbnN0Z3JtLWNhcHRpb25lZCUyMGRhdGEtaW5zdGdybS1wZXJtYWxpbmslM0QlMjJodHRwcyUzQSUyRiUyRnd3dy5pbnN0YWdyYW0uY29tJTJGcCUyRkJkaU1zV2tnTUlWJTJGJTIyJTIwZGF0YS1pbnN0Z3JtLXZlcnNpb24lM0QlMjI4JTIyJTIwc3R5bGUlM0QlMjIlMjBiYWNrZ3JvdW5kJTNBJTIzRkZGJTNCJTIwYm9yZGVyJTNBMCUzQiUyMGJvcmRlci1yYWRpdXMlM0EzcHglM0IlMjBib3gtc2hhZG93JTNBMCUyMDAlMjAxcHglMjAwJTIwcmdiYSUyODAlMkMwJTJDMCUyQzAuNSUyOSUyQzAlMjAxcHglMjAxMHB4JTIwMCUyMHJnYmElMjgwJTJDMCUyQzAlMkMwLjE1JTI5JTNCJTIwbWFyZ2luJTNBJTIwMXB4JTNCJTIwbWF4LXdpZHRoJTNBNjU4cHglM0IlMjBwYWRkaW5nJTNBMCUzQiUyMHdpZHRoJTNBOTkuMzc1JTI1JTNCJTIwd2lkdGglM0Etd2Via2l0LWNhbGMlMjgxMDAlMjUlMjAtJTIwMnB4JTI5JTNCJTIwd2lkdGglM0FjYWxjJTI4MTAwJTI1JTIwLSUyMDJweCUyOSUzQiUyMiUzRSUzQ2RpdiUyMHN0eWxlJTNEJTIycGFkZGluZyUzQThweCUzQiUyMiUzRSUyMCUzQ2RpdiUyMHN0eWxlJTNEJTIyJTIwYmFja2dyb3VuZCUzQSUyM0Y4RjhGOCUzQiUyMGxpbmUtaGVpZ2h0JTNBMCUzQiUyMG1hcmdpbi10b3AlM0E0MHB4JTNCJTIwcGFkZGluZyUzQTUwJTI1JTIwMCUzQiUyMHRleHQtYWxpZ24lM0FjZW50ZXIlM0IlMjB3aWR0aCUzQTEwMCUyNSUzQiUyMiUzRSUyMCUzQ2RpdiUyMHN0eWxlJTNEJTIyJTIwYmFja2dyb3VuZCUzQXVybCUyOGRhdGElM0FpbWFnZSUyRnBuZyUzQmJhc2U2NCUyQ2lWQk9SdzBLR2dvQUFBQU5TVWhFVWdBQUFDd0FBQUFzQ0FNQUFBQXBXcW96QUFBQUJHZEJUVUVBQUxHUEMlMkZ4aEJRQUFBQUZ6VWtkQ0FLN09IT2tBQUFBTVVFeFVSY3pNelBmMzk5ZlgxJTJCYm01bXpZOUFNQUFBRGlTVVJCVkRqTHZaWGJFc01nQ0VTNSUyRlA4JTJGdDlGdVJWQ1JtVTczSldsem9zZ1NJSVpVUkNqbyUyRmFkJTJCRVFKSkI0SHY4QkZ0JTJCSURwUW9DeDF3ak9TQkZoaDJYc3N4RUlZbjN1bEklMkY2TU5SZUUwN1VJV0pFdjhVRU9XRFM4OExZOTdrcXlUbGlKS0t0dVlCYnJ1QXlWaDV3T0hpWG1waTV3ZTU4RWswMjhjend5dVFkTEtQRzFCa2I0Tm5NJTJCVmVBbmZIcW4xazQlMkJHUFQ2dUdRY3Z1MmgyT1Z1SWYlMkZnV1VGeXk4T1dFcGR5WlNhM2FWQ3FwVm9WdnpaWjJWVG5uMndVOHF6VmpERGV0TzkwR1N5OW1WTHF0Z1lTeTIzMU14clk2STJnR3FqclRZMEw4ZnhDeGZDQmJoV3JzWVlBQUFBQUVsRlRrU3VRbUNDJTI5JTNCJTIwZGlzcGxheSUzQWJsb2NrJTNCJTIwaGVpZ2h0JTNBNDRweCUzQiUyMG1hcmdpbiUzQTAlMjBhdXRvJTIwLTQ0cHglM0IlMjBwb3NpdGlvbiUzQXJlbGF0aXZlJTNCJTIwdG9wJTNBLTIycHglM0IlMjB3aWR0aCUzQTQ0cHglM0IlMjIlM0UlM0MlMkZkaXYlM0UlM0MlMkZkaXYlM0UlMjAlM0NwJTIwc3R5bGUlM0QlMjIlMjBtYXJnaW4lM0E4cHglMjAwJTIwMCUyMDAlM0IlMjBwYWRkaW5nJTNBMCUyMDRweCUzQiUyMiUzRSUyMCUzQ2ElMjBocmVmJTNEJTIyaHR0cHMlM0ElMkYlMkZ3d3cuaW5zdGFncmFtLmNvbSUyRnAlMkZCZGlNc1drZ01JViUyRiUyMiUyMHN0eWxlJTNEJTIyJTIwY29sb3IlM0ElMjMwMDAlM0IlMjBmb250LWZhbWlseSUzQUFyaWFsJTJDc2Fucy1zZXJpZiUzQiUyMGZvbnQtc2l6ZSUzQTE0cHglM0IlMjBmb250LXN0eWxlJTNBbm9ybWFsJTNCJTIwZm9udC13ZWlnaHQlM0Fub3JtYWwlM0IlMjBsaW5lLWhlaWdodCUzQTE3cHglM0IlMjB0ZXh0LWRlY29yYXRpb24lM0Fub25lJTNCJTIwd29yZC13cmFwJTNBYnJlYWstd29yZCUzQiUyMiUyMHRhcmdldCUzRCUyMl9ibGFuayUyMiUzRVllc3RlcmRheSUyMHdlJTIwcGlja2VkJTIwdXAlMjB0aGUlMjBBbWVyaWNhbiUyMEVhZ2xlJTIwQXRsYW50YSUyMDIuMCUyMGF0JTIwJTQwYmFydGJyZW50amVucyUyMEhRJTIwYW5kJTIwSSUyMEp1c3QlMjBoYWQlMjB0byUyMHJpZGUlMjBpdCUyMGFzYXAuJTIwRGF5JTIwZm9sbG93aW5nJTIwc3Rvcm0lMjBzbyUyMHRoZSUyMGZvcmVzdCUyMHdhcyUyMGZ1bGwlMjBvZiUyMGZhbGxlbiUyMHRyZWVzJTIwYW5kJTIwbXVkZHklMjBiaXRzJTIwSSUyMGhhZCUyMHRvJTIwd2VhdmUlMjBhcm91bmQuJTIwQSUyMGdvb2QlMjB0aGluZyUyMHRoZSUyMEF0bGFudGElMjAyLjAlMjBpcyUyMHNvJTIwbmltYmxlJTIwYmVzaWRlJTIwYmVpbmclMjBjcmF6eSUyMGZhc3QuJTIwQ2FuJTI2JTIzMzklM0J0JTIwd2FpdCUyMHRvJTIwcmlkZSUyMGFnYWluLiUyMFZpZGVvJTIwcmV2aWV3JTIwdXBjb21pbmclMjBvbiUyMEdlYXJMaW1pdHMuY29tJTIwYW5kJTIwR2VhckxpbWl0cy5ubC4lMjAlNDBiYm10YiUyMCU0MGFtZXJpY2FuZWFnbGVfbXRiJTIwJTIzbXRiJTIwJTIzbXRibGlmZSUyMCUyM21vdW50YWluYmlrZSUyMCUyM21vdW50YWluYmlraW5nJTIwJTIzeGMlMjAlMjNjcm9zc2NvdW50cnklMjAlMjNzcGVlZCUyMCUyM21vdW50YWlucyUyMCUyM291dGRvb3IlMjAlMjNvdXRkb29ycyUyMCUyM2dldG91dHNpZGUlMjAlMjNnZXRvdXRkb29ycyUyMCUyM3N0YXlhY3RpdmUlMjAlMjN0aGVvdXRib3VuZCUyMCUyM25hdHVyZSUyMCUyM2Z1biUyMCUyM3BsYXklMjAlMjNuZXclMjAlMjNmb3Jlc3QlMjAlMjNiaWtlJTIwJTIzY29vbCUyMCUyM29yYW5nZSUyMCUyM2JpY3ljbGUlMjAlMjNjeWNsaW5nJTIwJTIzY3ljbGUlMjAlMjNhbWVyaWNhbmVhZ2xlJTIwJTIzYW1lcmljYW4lMjAlMjNlYWdsZSUyMCUyM2lzJTIwJTIzZHV0Y2glMjAlMjMlM0ItJTI5JTNDJTJGYSUzRSUzQyUyRnAlM0UlMjAlM0NwJTIwc3R5bGUlM0QlMjIlMjBjb2xvciUzQSUyM2M5YzhjZCUzQiUyMGZvbnQtZmFtaWx5JTNBQXJpYWwlMkNzYW5zLXNlcmlmJTNCJTIwZm9udC1zaXplJTNBMTRweCUzQiUyMGxpbmUtaGVpZ2h0JTNBMTdweCUzQiUyMG1hcmdpbi1ib3R0b20lM0EwJTNCJTIwbWFyZ2luLXRvcCUzQThweCUzQiUyMG92ZXJmbG93JTNBaGlkZGVuJTNCJTIwcGFkZGluZyUzQThweCUyMDAlMjA3cHglM0IlMjB0ZXh0LWFsaWduJTNBY2VudGVyJTNCJTIwdGV4dC1vdmVyZmxvdyUzQWVsbGlwc2lzJTNCJTIwd2hpdGUtc3BhY2UlM0Fub3dyYXAlM0IlMjIlM0VFZW4lMjBiZXJpY2h0JTIwZ2VkZWVsZCUyMGRvb3IlMjAlM0NhJTIwaHJlZiUzRCUyMmh0dHBzJTNBJTJGJTJGd3d3Lmluc3RhZ3JhbS5jb20lMkZnZWFybGltaXRzJTJGJTIyJTIwc3R5bGUlM0QlMjIlMjBjb2xvciUzQSUyM2M5YzhjZCUzQiUyMGZvbnQtZmFtaWx5JTNBQXJpYWwlMkNzYW5zLXNlcmlmJTNCJTIwZm9udC1zaXplJTNBMTRweCUzQiUyMGZvbnQtc3R5bGUlM0Fub3JtYWwlM0IlMjBmb250LXdlaWdodCUzQW5vcm1hbCUzQiUyMGxpbmUtaGVpZ2h0JTNBMTdweCUzQiUyMiUyMHRhcmdldCUzRCUyMl9ibGFuayUyMiUzRSUyMEdlYXJMaW1pdHMlM0MlMkZhJTNFJTIwJTI4JTQwZ2VhcmxpbWl0cyUyOSUyMG9wJTIwJTNDdGltZSUyMHN0eWxlJTNEJTIyJTIwZm9udC1mYW1pbHklM0FBcmlhbCUyQ3NhbnMtc2VyaWYlM0IlMjBmb250LXNpemUlM0ExNHB4JTNCJTIwbGluZS1oZWlnaHQlM0ExN3B4JTNCJTIyJTIwZGF0ZXRpbWUlM0QlMjIyMDE4LTAxLTA0VDE2JTNBMzElM0E0NiUyQjAwJTNBMDAlMjIlM0U0JTIwSmFuJTIwMjAxOCUyMG9tJTIwOCUzQTMxJTIwJTI4UFNUJTI5JTNDJTJGdGltZSUzRSUzQyUyRnAlM0UlM0MlMkZkaXYlM0UlM0MlMkZibG9ja3F1b3RlJTNFJTIwJTNDc2NyaXB0JTIwYXN5bmMlMjBkZWZlciUyMHNyYyUzRCUyMiUyRiUyRnd3dy5pbnN0YWdyYW0uY29tJTJGZW1iZWQuanMlMjIlM0UlM0MlMkZzY3JpcHQlM0U=
The Review
Vanaf het moment dat ik op deze machine stapte, was ik verbaasd hoe licht het aanvoelde. Als rijder met meer enduro-voorliefde en voorkeur voor volledig geveerde fietsen, bleef ik altijd een beetje weg van de hele kilo’s en grammen discussie die bij XC fietsen meer op zijn plek is. Het afwegen van grammen vind ik daar minder doorslaggevend en relevant. Maar zeker in een race / XC-discipline telt het gewicht. En deze fiets deed me wel heel erg voelen wat een laag gewicht wel niet vermag. Vanaf de eerste centimeers op deze deze verbazingwekkend lichte fiets (mijn set-up 9 kilo woog) kan je voluit blazen. Inklikken, trappen en je krijgt het gevoel dat alle energie en kracht van elke pedaalslag zo direct wordt wordt overgebracht, dat het voelt alsof de fiets zelfs kracht toevoegt. Er waren bijvoorbeeld vals-plat segmenten en stukken met een langere maar gemiddelde stijging waarbij het voelde alsof ik reed met een extra motor die me van stroom voorzag. Ongelooflijk. Het gaat niet alleen om het gewicht, zoals ik al zei, het gevoel van een ongelooflijke efficiëntie van de krachtoverdracht maakt een enorm verschil. Tijdens één rit wisselde ik met mijn maatje die op zijn full carbon XC-fiets reed, en graag ook een stuk op de Atlanta 2.0 wilde. Zijn fiets voelde in vergelijking zo traag, hoewel het gewicht erg vergelijkbaar was. Na niet meer dan 1 kilometer vroeg ik de Atlanta terug. Schoorvoetend stond hij de American Eagle weer af.Die krachtoverbrenging voel je heel duidelijk en je positie hoog op de fiets, compact naar het stuur, zadel optimaal ten opzicht van de trapas; de ideaal houding en positie om je power te leveren. En al die power wordt voor mijn gevoel dus heel direct doorgeven. Ook als je op scherpere klimmen uit je zadel komt blijft de fiets op het achterwiel grip houden. Met veel fietsen merk je vaak dat gaan staan op je pedalen ten koste gaat van grip en dus tractie op je achterwiel (omdat er gewoon minder gewicht op zit als je staat.) Bij de American Eagle merkte ik daar vrijwel niks van. Ik wisselde heel gemakkelijk en vloeiend over van een zittende naar een staande positie en weer terug zonder verlies van kracht en snelheid.
Met je positie ten opzicht van het stuur ben je ook in staat scherp door de bochten in het parcours te sturen. Waar het wat steiler naar beneden ging merkte ik wel dat ik verder achterop het zadel ging zitten om niet te topzwaar ver het stuur te hangen. Dat kan namelijk het gevoel geven dat je te makkelijk over het stuur kunt vallen als de shit aan is.
Het voelt eigenlijk vrij comfortabel aan, de slanke achterbrug en de prachtig vormgegeven seat tube zijn stijf zonder hard te zijn.
Omdat de Atlanta 2.0 een hardtail is, is de fiets duidelijk minder comfortabel dan de fully’s die ik gewend ben. Ik had de Maxxis banden behoorlijk op druk, dus ik had mezelf wat meer comfort kunnen geven. Maar ik wilde niet te snel compromissen sluiten wat betreft de snelheid. Bart wees me er wel op dat de druk op mijn banden ook weer een boven grens kent, waarbij de fiets teveel gaat stuiteren, wat weer ten koste van de snelheid gaat. Dus die afweging, in relatie tussen je inschatting van de trail die je rijdt, is heel belangrijk. Dat gezegd hebbende, is het carbon frame veel minder hard en rammelig dan veel andere carbon frames die ik heb meegemaakt. Het voelt eigenlijk vrij comfortabel aan, de slanke achterbrug en de prachtig vormgegeven seat tube zijn stijf zonder hard te zijn.Interessant nieuws is dat American Eagle dit jaar een full suspension frame op de markt wil brengen. We hopen ermee te kunnen rijden als het uitkomt en zien hoe het presteert. Wat ik zou willen hebben in deze set-up is een dropper seat post, dat, hoewel het een beetje gewicht toevoegt, de fiets nog beter zou laat voelen en verwerken bij afdalingen / afdalingen. Doordat je het zadel, terwijl je fiets lager kan zetten op afdaling, en weer omhoog op vlakke stukken of bij het klimmen, kan de fiets zich nog beter aanpassen aan de trail. Met de hardtail en de hoge zadelpositie kon ik de afdalingen niet zo voluit rijden als ik had gewild. Maar als je dit frame koopt kan je zelf die dropper toevoegen.
Conclusie
Ik kan alleen maar concluderen dat dit frame/fiets van een andere planeet lijkt te zijn, van een heel ander niveau. Als ik eraan terugdenk, ben ik nog steeds verbijsterd. Ik heb al mijn PR’s op Strava-segmenten weggeblazen op mijn thuis trail (XC-parcours) en ik vermoed dat ik het moeilijk zal krijgen ze ooit nog een keer te verbeteren. Of ik moet zelf heel hard trainen of fitter en veel sneller te worden, of ik kan nog een keer op deze Atlanta 2.0 rijden, waar ik ondanks mijn fully/enduro voorkeur, best wel naar terugverlang. Deze fiets heeft me laten proeven aan het plezier van snel XC-rijden, iets waarvan ik niet had verwacht dat ik er zo van zou genieten, maar dat wel deed. De Atlant 2.0 heeft me nieuwe horizonten getoond! Een kadootje van de Atlanta 2.0. Als je een prestatiegerichte XC-rijder bent met een niet al te krappe bankrekening, hoeft je niet verder te zoeken. Klim op de American Eagle Atlanta 2.0 en fly!American Eagle Atlanta 2.0
XC MTB frame
Adviesprijs: € 2695,-Review Overzicht
Klimmen 10.0 |
Afdalen 8.0 |
Frame 10.0 |
Vering 8.0 |
Wendbaarheid / Sturen 9.0 |
Power Efficiency 10.0 |
Prijs / kwaliteit 8.0 |
9.0
TOTAALSCORE
- Tags American Eagle, Bart Brentjens