Ik zit middenin mijn Munro Missie. Ik ren maandenlang door heel Schotland in weer en wind om de 282 Munro’s, bergen boven de 3.000 voet (914,4 meter) te beklimmen. Er staan er inmiddels 113 op de teller. In april vertrek ik voor de volgende 169 bergen in mijn poging de snelste Munro bagger van Nederland te worden.

In deze review neem ik de pasvorm, het comfort, de duurzaamheid en materialen van beide schoenen onder de loep. Deze review heeft betrekking op de afgelopen maanden rennen in alle weersomstandigheden op alle mogelijke ondergronden. Meer informatie en foto’s van de schoenen vind je op www.expeditionlife.nl.

Onmenselijke schoenomstandigheden

In mijn bestaan als avonturier verzin ik steeds sportieve expedities en zoek daarbij partners die mij steunen met uitrustingstukken. Ik ga voor de hoogste kwaliteit, zeker tijdens deze missie waarbij ik alle omstandigheden moet kunnen trotseren qua weer en terrein. Zeer verheugd was ik dan ook toen vlak voor vertrek een doos voor mijn deur stond met twee paren Hoka’s erin, Hoka Speedgoat 5 en Hoka Challenger ATR 7.

De Munro Missie vraagt echt alles van mijn uitrusting en misschien nog wel het meeste van mijn schoenen. Na 113 bergen staat de teller op 1.333 kilometer rennen met 70.000 hoogtemeters. Ik heb vermoedelijk nog zo’n 2.000 kilometer te gaan met meer dan 100.000 hoogtemeters. Dit alles ren ik met een racepack hetgeen een extra belasting voor lijf, leden én schoenen met zich meebrengt.

Bedenk daarbij dat ik alle soorten terrein tref: Rotsen, heide, sneeuw, ijs, keien, gruis, gravel, asfalt en vooral verschrikkelijk veel water. Meer dan driekwart van de tijd loop ik enkeldiep te soppen in mijn schoenen door bogs en heidevelden met waterdichte sokken. De helft van de tijd is er géén pad. Tien procent van de tijd loop ik door enkeldiepe sneeuw met spikes onder mijn schoenen. De Munro’s beginnen voor een groot deel op zeeniveau. Soms tref je clusters bergen, maar veelal staan ze op zichzelf. Het betekent dat je het grootste deel van de tijd aan het klimmen of dalen bent – geen meter horizontaal – hetgeen nog weer meer van je schoenen vraagt.

Dit is de eerste expeditie waarbij ik zoveel paren schoenen verslijt. Na 113 bergen ben ik aan het derde paar toe en naar verwachting heb ik nog drie paren nodig. Kortom: Ik heb te doen met mijn trailmuiltjes, ik vraag nogal wat van ze…

De atleet

Ik ben een makkelijke loper als het gaat om schoenen. Ik heb maat 42, nooit blaren – ook niet tijdens de Marathon des Sables in de Sahara – en ik heb op vrijwel alle merken wel trails gelopen. Ik ben daarnaast een neutrale loper en maak geen gebruik van blokjes om proneren of suppineren tegen te gaan. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik meteen wegrende op beide paren HOKA’s zonder dat ik de schoenen vooraf gepast had. Gezien mijn ervaring met merken als Salomon, Scott, Hoka, Dynafit, Nike, Asics, La Sportiva ben ik uitstekend in staat de schoenen te reviewen.

Het merk HOKA

Hoka komt oorspronkelijk uit Frankrijk, waar het bedrijf werd opgericht door Jean-Luc Diard en Nicolas Mermoud. Omdat de twee niet tevreden waren met hun schoenen tijdens het wandelen in de Franse Alpen, besloten ze al snel om hun eigen schoen te maken. HOKA is inmiddels een van de meest vooruitstrevende merken voor trailrunschoenen. Twee Fransozen die een schoen ontwikkelen die geschikt is voor bergachtig terrein? Dat moet een solide basis vormen voor mijn Munro Missie en dat blijkt later ook.

Hoka ontwikkelde in eerste instantie schoenen voor trail- en ultralopers die het merk direct omarmden vanwege de demping en inherente stabiliteit van de schoenen. Vandaag de dag biedt Hoka een zeer veelzijdig aanbod aan hardloopschoenen aan voor verschillende typen lopers op verschillende ondergronden.

Eerste indruk

Head and Shoulders-reclames benadrukken het: je kunt maar één keer een eerste indruk maken. Het is een feestje om de opvallende blauwe schoenendozen te openen. Meteen spatten de kleuren je tegemoet en verschijnt er een grijns op je gezicht. Dat wordt nog eens versterkt als ik de muiltjes uit de doos neem en voel hoe licht ze zijn. Eerste indruk: een tien met griffel.

Twijfel: zijn deze superlichte schoenen in staat om de ontzettend zware omstandigheden te weerstaan die ik ga treffen in de Schotse hooglanden? Daar komen we vanzelf achter. Eerst de schoenen aan en meteen 25 kilometer trailen door de Heumense bossen bij Nijmegen.

De schoenen

In Schotland begin ik mijn wild geraas op de Speedgoat 5. De Challenger ATR 7 stal ik samen met mijn voedselvoorraad bij een berggids in de garage voor een later stadium.

De Speedgoat 5 is in de woorden van HOKA ‘een werkpaard’ ontwikkeld voor technische paden en dit model keert terug met minder gewicht en meer grip dan ooit tevoren. Volledig vernieuwd van de buitenzool tot de veters. De schoen is ‘een beest’ op de paden en deze update heeft Vibram® Megagrip met Traction Lug voor betere grip op losse ondergrond. Specs: Drop: 4mm, Gewicht: 291 gram

De Challenger ATR 7 is een allround trailschoen voor de neutrale loper. Het is een schoen die geschikt is voor alle terreinen (ATR). De schoen voelt minder zwaar aan dan de Speedgoat. Specs: Drop: 5mm, Gewicht: 252 gram.

Duurzaamheid

Normaal gesproken kun je met een paar hardloopschoenen tussen de 400 en 800 kilometer afleggen. Dat is een brede schatting. Een en ander is afhankelijk van terrein, je gewicht en het wel of niet met (zware) bepakking lopen.

Dan is het bijzonder om te constateren dat de Speedgoat 5 het 48 bergen, 604,48 kilometer en 34.061 hoogtemeters heeft uitgehouden en de Challenger ATR 7, 65 bergen, 728,77 kilometer en 36.302 hoogtemeters. Dat zijn zeer indrukwekkende statistieken in het licht van de omstandigheden!

Bedenk daarbij dat de schoenen vrijwel al die dagen nat zijn geweest, dat er permanent op werd gelopen, want het waren de enige schoenen die ik meehad. Ik heb dus eerst van 28 maart tot 19 mei non stop op de Speedgoat gelopen en daarna van 20 mei tot 9 augustus op de Challenger ATR 7. Gedurende die laatste periode was ik 14 dagen in Nederland.

Dat betekent de hele dag met natte voeten bergen op en af rennen en ’s avonds in het basiskamp ook op diezelfde schoenen waarbij tussentijds drogen vrijwel niet mogelijk was want veelal sliep ik met mijn tentje in het wild.

Uit de statistieken lijkt de Challenger ATR 7 het langer vol te houden. Ik liep echter op deze schoenen in de zomer, daar waar ik met Speedgoat 5 in de sneeuw liep. De Speedgoat was als zwaardere schoen beter opgewassen tegen het terrein en heeft beter gepresteerd.

Je ziet het verschil terug in de slijtage van de mesh. De Challenger ATR 7 heeft na afloop beschadigde neuzen omdat ze niet versterkt zijn zoals bij de Speedgoat, maar ook zijn er beschadigingen bij de binnenzijde van de hiel en aan de buitenzijden van de schoenen daar waar de tenen scharnieren.

Grip

Beide schoenen hebben een zeer dikke, zachte zool bij de hiel die zich om rotsen en oneffenheid heen vormt waardoor je goed grip hebt.

De Speedgoat 5 heeft meer profiel dan de Challenger ATR 7. Bij de Speedgoat 5 loopt het profiel over de hele zool door, terwijl het er bij de Challenger ATR 7 geen profiel zit op de middenvoet en dat verschil voel je duidelijk als je over gladde rotsen of grashellingen rent. Ik vond dat echt een gemis, zeker op gladde grashellingen.

Op de Speedgoat 5 voelde ik me zeker en durfde ik te vertrouwen. Dat was bij de Challenger ATR 7 zeker niet altijd het geval. Bovendien heb je bij de Speedgoat meer het gevoel dat je voet ‘in’ de zool verzonken is, daar waar je bij de Challenger ATR 7 meer het gevoel hebt dat je ‘op’ de zool staat waardoor je zeker op steile hellingen het gevoel krijgt dat je wankelt.

Pasvorm

Wat pasvorm betreft stellen beide schoenen niet teleur. De zachte mesh zorgt ervoor dat de schoenen dragen als ‘sokjes’. Je stapt erin en loopt er zo mee/ op weg.

Een absoluut pluspunt aan beide schoenen is de zool. Met 35.000 hoogtemeters per paar schoenen zou je verwachten dat een zool gaat schuiven en daarmee tot blaren leidt. Bij beide paren zitten de zolen echter nog steeds als een huis ook na duizenden meters steil afdalen en druk op de neuzen. De schoenen zijn daarmee robuuster dan ik aanvankelijk dacht.

Met de vetersluiting zijn de schoenen goed aan te snoeren voor de afdalingen waardoor je niet met je tenen in de knel komt in de afdalingen en dus geen zwarte nagels krijgt.

Comfort

HOKA onderscheidt zich met schoenen die zich laten kenmerken met lichtgewicht, comfort en maximale demping. Door middel van de door hen ontwikkelde technologieën, zorgt HOKA voor superlichte trailschoenen. Ik heb niet eerder op zulke lichte trailschoenen rondgerend. Bij aanvang voelden ze zo licht dat ik eigenlijk weinig vertrouwen had in de duurzaamheid van de schoen, maar beide paren presteerden ver boven verwachting.

De schoenen volgen uitstekend de natuurlijke afwikkeling en ondersteunen de voet. Ik trok ze aan als sokjes die meteen goed zaten. Beide paren bieden veel demping in de schoen, waardoor je voeten zelfs na maandenlang trailen geen hinder ondervinden. De Speedgoat beschermt de tenen beter met een verstevigde neus hetgeen geen overbodige luxe is als je door oneindige rotsvelden rent.

Waterdichtheid en ademend vermogen

Beide schonen laten zich kenmerken door een zachte, flexibele mesh die zich aanpast aan de voet. Zodra je door een plas rent, heb je natte voeten. Daar staat tegenover dat het water ook weer snel verdwenen is als je op droog terrein loopt. In de Schotse hooglanden loop je zoveel door bogs en natte heidevelden dat je gewoonweg geen droge voeten kunt houden, met welke schoen dan ook. Ik heb de natte schoenen gecompenseerd met waterdichte sokken zodat de huid niet te zacht werd en tot blaren zou leiden.

Bij droog weer ademen de schoenen uitstekend. Dus geen zorgen over zweetvoeten of oncomfortabele temperaturen door gebrek aan ventilatie tijdens de soms modderige en natte landschappen van Schotland.

Looks

Ik vind een absoluut pluspunt van beide paren de looks. Ik houd van een beetje kleur en beide schoenen laten zich kenmerken door felle kleuren als roze, groen, blauw en oranje. Niet iedereen zal er fan van zijn maar ik vind alles leuker dan zwart, grijs of boswachtergroen. Ik word blij van de kleuren en het uit de doos halen van de schoenen de eerste keer voelde echt alsof ik een cadeautje aan het uitpakken was. Je zou ze zo aan de muur hangen, net als mijn felgekleurde mountainbike.

Final Thoughts

Ik denk niet dat veel trailrunschoenen eerder zo getest zijn als de Hoka Speedgoat 5 en Hoka Challenger ATR 7 tijdens mijn Munro Missie. Misschien kun je beter van martelen spreken. Vooraf had ik weinig vertrouwen – in welke schoen dan ook. Beide schoenen hebben in mijn ogen ver boven verwachting gepresteerd.

Dit zijn schoenen waarmee je echt het terrein in kan en kan trailrunnen op alle ondergronden en in alle weeromstandigheden. Beide schoenen zijn superlicht, degelijk, bieden uitstekende demping en zien er sexy uit.

Ik spreek mijn voorkeur uit voor de Speedgoat 5. Een oerdegelijk werkpaard net als zijn baasje. De schoen biedt net iets meer bescherming zoals de versterkte neus. Belangrijkste is echter dat deze schoen meer grip biedt door het doorlopende profiel, ook onder de middenvoet. Dat laatste vond ik echt een gemis bij de Challenger ATR 7.

Meer informatie:

• HOKA Speedgoat 5: hoka.com
• Uitrusting Munro Missie: expeditionlife.nl
• Beelden Munro Missie: instagram/expeditionlife.nl