Jordanië, een land dat rijk is aan geschiedenis, cultuur en adembenemende landschappen, biedt avonturiers de kans om op een unieke manier door zijn hart te reizen: de Jordan Trail. Dit langeafstandswandelpad strekt zich uit over ongeveer 675 kilometer, van Um Qais in het noorden tot Aqaba in het zuiden, en biedt een ongeëvenaarde gelegenheid om de diversiteit van Jordanië’s natuur, erfgoed en gastvrijheid te ervaren.

Wat maakt de Jordan Trail uitzonderlijk? Het is de variëteit aan ervaringen die je opdoet terwijl je door verschillende klimaten, van weelderige bossen tot droge woestijnen, en langs oude archeologische sites wandelt. Deze tocht is niet slechts een wandeling; het is een reis door de tijd en een onderdompeling in de Jordaanse manier van leven. Helaas kon ik niet de 40 dagen durende hike volledig maken. Ik reisde langs de Jordan trail van noord naar zuid. Ik wandelde delen van de Jordan Trail en deed een aantal losse hikes. In dit artikel lees je waarom Jordanië een aanrader is voor iedereen die van outdoor-avontuur houdt. 

De start van de Jordan Trail

De Jordan Trail begint in Um Qais, een site met een rijke historische achtergrond, gelegen op een heuvel met uitzicht over de Golanhoogten, het Meer van Tiberias, en de Yarmoukrivier. Je staat eigenlijk op een 4 landenpunt. Je ziet Israel, Syrie en Libanon liggen. Ik zie de zon ondergaan in achter de ruines van de Romeinse stad Gadara. Als de nacht is gevallen ga ik naar het guesthouse waar ik die nacht slaap. De gastheer en vrouw verwelkomen mij hartelijk en er staat al eten klaar op tafel. Mijn kamer is groot maar de inrichting is eenvoudig. Na een stevig ontbijt in de ochtend strik ik de veters van mijn Hanwags en maak ik me klaar om op pad te gaan. 

Er staat voor vanochtend een kleine hike gepland in de omgeving van Um Quais. Het landschap is hier groen en vruchtbaar. Gras en struiken wisselen af met rotsen. Een bijzonder landschap volgens gids Ramzi. Jordanië is één van de droogste landen ter wereld. Vandaar dat elk blaadje groen hier omarmt wordt. We lopen door en als we weer op het asfalt zijn dan komt een kleurrijk beschilderd vrachtwagentje ons tegemoet. De bestuurder vraagt op een uiterst vriendelijke manier aan Ramzi wie ik ben en wat we aan het doen zijn. Ramzi vertelt dat hij mij rondleid en het mooie Jordanië mag laten zien. Ik kijk de cabine en zie een oudere man met een karakterastieke kop achter het stuur zitten. Hij pakt zijn thermoskan en biedt ons thee aan. Hoe groot het watergebrek ook is, thee zal je altijd aangeboden worden hier. 

Nu zelf proberen

We schommelen wat heen en weer in het busje dat ons vervoerd de komende dagen. We zijn een eind naar het zuiden gereden en rijden nu over een landweg. Ramzi en ik worden gedropt in de buurt van Ajloun, nabij de Ziglab Dam. Dit wordt mijn eerste echte kennismaking met de Jordan Trail. De omgeving is nog groener dan bij Umm Quais en dat komt vooral door de dam. Ramzi wijst me aan hoe de route loopt. “Je komt aan die kant over de heuvel en dan ga je helemaal naar beneden langs het meer en de dam om vervolgens aan te komen in Ajloun. Het klimaat is heerlijk. Een graad of 16 en een licht briesje maken het perfect wandelweer. 

Tijdens de lunch ontmoet ik Mr. Dweikat. Hij is één van de oprichters van de Jordan Trail en weet dus alles van het gebied. Mr. Dweikat is zo vriendelijk om een stuk met ons mee te lopen. De Jordan Trail is uitgezet aan de hand al eeuwenoude karavaanroutes. De begroeing verandert langzaam naarmate we dichter bij Ajloun komen. Er verschijnen om ons heen steeds meer olijfbomen. De stammen van sommige bomen zijn indrukwekend, breed en oud. Bomen die diepgeworteld zijn en veel hebben meegemaakt. Wanneer we echt weer in de bewoonde wereld zijn nemen we afscheid van Mr. Dweikat en rijden we naar het Ajloun Forest Reserve. Daar gaan we overnachten. 

Ik verblijf in één van de cabins van het RSCN (een soort staatsbosbeheer). Mijn balkon biedt een wijds uitzicht over het park en in de verte Ajloun. Er is een kleine hike uitgezet op het terrein en ik besluit een verkorte versie van die hike te doen. Ik wandel rustig en wordt zo, tussen de wilde aarbeibomen door op nog meer kleurrijke panorama’s getrakteerd. De schemer is ingezet en achter de bergtoppen kleurt de lucht eerst oranje en daarna blauw. Het landschap gaat alvast slapen. Na een uitgebreid diner met op traditioneel gegrilde kip met groenten ga ook ik naar bed.

Cultuur op de Jordan Trail

De Jordan Trail leid je niet alleen langs natuur maar ook cultuur en historie ontbreken niet. Vandaag is zo’n dag vol cultuur en historie. Het kasteel van Ajloun is een populaire stop attractie onderweg. Wij maken er een korte stop. Bovenop dit 12e eeuwse kasteel krijg je een goed beeld van de omgegeving. Gelegen op een heuveltop kunje verschillende toegangswegen in de smiezen houden. Buiten de poort scoor ik nog even een versgeperste limoensap voordat we naar onze volgende stop rijden: Salt. Onderweg stoppen we nog even bij de King Talal dam. Hier verlaten we de bergen en het groene landschap en gaan we de Jordan Valley in. 

De gemengde historie van Salt

Salt was in het verleden ooit de hoofdstad van Jordanië en was een belangrijke hub voor handelsroutes. Het centrum laat zich kenmerken door zijn Ottomaanse architectuur. Voordat ik de stad rond is het eerst tijd voor lunch. Al-Adham’s Home is een restaurant aan huis. We worden er vriendelijk verwelkomd door de heer en vrouw des huizes met thee. We mogen meekijken terwijl de vrouw des huizes Mansaf bereid, een gerecht met vooral veel rijst en gestoofd lamsvlees. 

Eenmaal bijgekomen kunnen we deze stad, die ook op de route van de Jordan Trail ligt gaan ontdekken. De stad herbergt onder andere de oudste kerk van Jordanië en museum dat je alles vertelt over de rijke historie van de stad. Wanneer ik het museum uitloop zie ik een man zitten die een spel aan het spelen is op een houten bord. Ik vraag Ramzi ernaar. “Dat is Mangalih” zegt hij. “Kom je mag het denk ik wel proberen.” Al snel heeft de oude man het door en gebaart me dat ik kan komen zitten. Ramzi legt me de spelregels uit en net als ik het helemaal begin te snappen dan heb ik ineens verloren. Geen wonder natuurlijk maar het is maar goed dat het niet om geld ging. Ik geef de man een hand en bedank hem. Het is tijd om te vertrekken. 

Naar het zuiden

Deze ochtend wordt ik wakker in Amman, de hoofdstad van Jordanië. Het is een praktische oplossing. We moeten best een eind rijden vandaag namelijk. We gaan naar het Dana Biosphere Reserve. Wanneer verder je naar het zuiden afzakt dan zie je het landschap droger worden. Bij het visitorscentre van Dana staat een stevige lunch klaar met verse groenten, broden, huisgemaakte labneh en kanafeh als dessert. Na de lunch mogen we weer op pad.

Het landschap van Dana doet buitenaards aan. De hike lijdt ons langs een rand van een vallei. In deze vallei torenen rotsen omhoog. Wind en water hebben het zandsteen van de rotsen door de jaren heen afgeslepen tot geronde stolpen. In de verte staat een rode rotswand. Het is een spektakel, waar je ook kijkt. Uiteindelijk eindigen we in een weide waar onze lokale gids een een theepot en een waterfles uit zijn rugzak haalt. Hij bouwt een vuurtje van wat sprokkelhout. Onderweg heeft hij al hier en daar wat planten en kruiden verzameld. “I’m making the best tea in the world: Dana tea”, zo ligt hij toe. Na 10 minuten schenkt hij de gloeiend hete tee in. Het is een zeer kruidige thee en inderdaad misschien wel de lekkerste thee die ik ooit gedronken heb. 

Naar Petra via de Petra Backtrail

Wie naar Jordanië reist kan uiteraard niet om Petra heen. Dit zevende wereldwonder moet je gezien hebben. Zeker als je, net als ik opgegroeid bent met de Indiana Jones film the Last Crusade. Wij gaan niet door de hoofdingang naar binnen maar wij nemen de Petra Back Trail. De hike biedt een avontuurlijke en minder bezochte route naar het wereldwonder van Jordanië. Extra voordeel hierbij is dat we het hoogtepunt bewaren voor het laatst. De trail begint met een schilderachtige wandeling tussen de kenmerkende rode kliffen van Petra, waarbij bezoekers overblijfselen uit de geschiedenis van de Nabateeërs en de Bedoeïenen kunnen verkennen.

De hike van ongeveer 14 kilometer maakt ook deel uit van de Jordan Trail en voert langs een gevarieerd landschap en biedt adembenemende uitzichten op de rotsformaties. Onderweg passeren wandelaars de Bayda-site met gereconstrueerde hutten uit de oudheid. Naarmate de trail vordert, worden de rotsen roder en stijgen de paden geleidelijk omhoog, met spectaculaire vergezichten als beloning. De temperatuur is comfortabel maar door de inspanning die gevraagd wordt breekt het zweet me toch uit. 

Uiteindelijk kom je aan bij de eerste higlight van de Petra Back Trail: het klooster Ad Deir, een indrukwekkend voorbeeld van de architectuur van de Nabateeërs. Hoewel de functie ervan nog steeds een mysterie is, blijft het een fascinerende bezienswaardigheid. De trail vervolgt door de binnenstad van Petra, langs ruïnes van tempels en woningen, en culmineert in de iconische Al-Khazneh, oftewel de schatkamer. Deze indrukwekkende façade is hoogstwaarschijnlijk een tombe geweest, maar het interieur is bescheiden in vergelijking met de buitenkant.

Waden in de Woestijn van Wadi Rum

Hoe indrukwekkend Petra is ook is, het was niet hetgene waar ik ik het meest naar uitkeek voor deze reis. Dat is namelijk de volgende stop. Het woestijnlandschap van Wadi Rum. Het is laat in de middag als we aankomen bij ons kamp. Ik dump mijn spullen in de luxe tent waar ik die nacht zal slapen. Ik gooi mijn Osprey Talon Backpack over mijn schouder om en snel me naar de ingang van het kamp. Daar wacht een pick-up truck om me mee de woestijn in te nemen voor de zonsondergang. De pickup stuift door het fijne rode zand. We stoppen bij een rotsformatie. In de verte zie ik het kamp nog liggen. De bewolking verpest de zonsondergang helaas maar dat maakt het uizicht er niet bepaald minder om. 

De Jordan Trail komt ook door de woestijn van Wadi Rum. Waar je je in sommige delen van Jordanië nog wel zou redden zonder gids is dat hier echt niet aan te raden. De woestijn is ruige natuur en je moet echt wel weten wat je hier doet. Helaas kan ik hier geen hike maken, simpelweg omdat daar de tijd voor is. Dus stap ik ‘s ochtends weer achterin een pick-up truck. Daar wordt ik verrast door de Nederlandse Brenda die al een aantal jaar hier in de woestijn woont. Een wonderlijk leven lijkt me zo. 

Ze vertelt gepassioneerd over historische rotstekeningen en de cultuur van de bedoeiien die hier nog altijd rond trekken. Brenda laat mij de veelzijdigheid van de woestijn zien. De verschillende kleuren zand, de soorten rots en door natuur gehouwen sculpturen als Um Frouth Rock Bridge. Maar eerlijk gezegd hoor ik maar de helft. Ik geniet gewoon van het overdonderende landschap dat zo bijzonder is voor iemand die uit ons waterland komt. 

Het laatste stukje Jordan Trail

We stoppen nog bij een kampement waar, naar het schijnt Lawrence of Arabia nog gekampeert heeft. Er is in ieder geval een beeldtenis van hem uit een steen gehakt. We worden gastvrij ontvagen en drinken er een kop thee. Dan moeten we helaas terug naar het kamp. Brenda zegt: ”Ik had je de hele dag wel kunnen rondleiden want er is hier zo veel te zien.” Ik antwoord dat ik zeker nog een keer terug wil komen. Maar dan zou ik denk ik het liefst door de woestijn hiken. Dat moet toch ook wel echt een bijzondere ervaring zijn. 

Als ik dat doe dan lees je er alles over op Gearlimits. Voor nu is er een einde gekomen aan mijn reis. Op de weg terug naar Amman laat ik de reis nog eens de revue passeren. Wat me is bijgebleven is de gastvrijheid van de mensen, de bijzondere natuur en de fenomenale landschappen. Jordanië is een land dat op het kruispunt van beschavingen ligt die regelmatig met elkaar botsen. Maar in dit land hebben ze een manier gevonden om in vrede en met respect voor iedereen te leven. Zelfs in deze tijden. Dus ga naar Jordanië voor haar schoonheid van natuur en omarm de mensen zoals ook zij jou zullen omarmen. 

Gear

Voor deze trip maakte ik gebruik van een aantal verschillende soorten gear. Voor de hikes trok ik mijn Hanwag Makra Trek GTX aan. Als tas gebruikte ik de Osprey Tallon Pro 30. Daarnaast trackte ik mijn hikes met de Garmin Fenix 7 Solar. Over al deze producten schreef ik eerder ook reviews die te lezen zijn via de links. Meer weten over de Jordan Trail? Kijk dan op de officiële website van de trail of op de website van de Jordan Tourism Board.