Ik geloof dat het in 2013 was, dat ik voor het eerst, op een totaal ongeschikte Gazelle, de toen al bestaande mountainbikeroute van Zeist opreed. Ik reed blind de verkeerde kant op en vond het maar overdreven dat ik daarop werd aangesproken. Ah,..”To be young and foolish”.

Gelukkig is er veel veranderd sindsdien; want vanaf die eerste moeizame meters heeft het mountainbiken me niet meer los gelaten. Ik heb tot mijn grote vreugde veel bijzondere ritten gemaakt in verschillende MTB disciplines. Om mijn liefde voor het mountainbiken te delen heb ik daarom mijn vijf favoriete ritten kort bij elkaar gezet.

1. Whistler, Canada – Hemelse Downhill

Met stip bovenaan was mijn ochtend in het mekka van downhill mountainbiken: Whistler Bikepark. Ik was op zomervakantie met mijn gezin in Canada. Het was 2017 dus ik fietste al een paar jaar intensief. Ik dacht er wel klaar voor te zijn. Als ik al twijfels had, dan werden die langzaam verdreven door de opwinding, de adrenaline. De sfeer in het dorp al, alles in het teken van de MTB’s.

Rijen downhillers die je op elke straathoek kon huren. Overal mountainbikers die af en aan liepen met hun fietsen. Dan de verhuur bij de lift in. Body armour aandoen, fullface mask helm op. Ik voelde me een krijger die het strijdperk betreed. Voor het eerst een hele dikke downhiller onder mijn billen, de GT Fury Fitz, mijn strijdros. Voor het eerst de bike lift in, en dan….4 uur lang extase. De meest waanzinnige flow trails, maar ook super technisch en sketchy, volle bak achter de instructeur aan. Zover boven jezelf uitstijgen, dat kan misschien alleen daar. Voor het hele verhaal klik hier.

2. Girona, Spanje –  Enduro Extase

Het jaar is 2018, ik heb op dat moment al veel ritten in de bergen gedaan, Alpen, Dolomieten, Ardennen. Mooie stukken in de Pyreneeën waar het vaak ook vooral zoeken was naar routes. Ik had bedacht dat het met een gids misschien wel beter zou gaan. In ruil voor een toffe vlog nam Jake Jackman van Delicious MTB mij mee. Van Canyon had ik de Torque mee, een zalige enduro bak. Het was 35 graden boven nul, dus klimmen was niet het makkelijkste wat er is. Maar what goes up, must come down. En dan wordt het pas echt leuk!

“Life is not worth living without dust.” grapte Jake. Het was een middag van dust, van grappen en grollen, en schitterende snelle technische enduro rijden door een droog maar verrassend groen landschap met waanzinnige rotsformaties. Girona is een onontdekte parel. Vlak buiten Barcelona gelegen is het een paradijs voor mountainbikers. Voor het hele verhaal klik hier.

3. Lovön, Zweden – All-Mountain Zaligheid

Een van de meest recente ritten, op mijn eigen Canyon Spectral Al 5.0, die een dag later gejat werd. Zonder dat ik het wist dus een afscheidsrit, en een afscheidsrit zou het worden. Het eiland Lovön ligt vlak buiten Stockholm en is met het kroondomein Drottningholm een toeristische trekpleister. Ik rijd er echter snel langs, de weg af en duik het bos in.

Vanaf dat moment word ik omarmd door de Zweedse natuur. Berkenbossen, pijnbomen en loof, alles is groen en gul en heerlijk. De trail is goed te volgen, wortels en stenen bieden geweldige uitdaging voor mijn stuurkunsten en de vering op de fiets. Op mijn rit kom ik elanden, reeën, dassen en arenden tegen. Als de avond valt, fiets ik nog het laatste stukje van de route door het bos. Een zonsondergang over een Zweeds meer. Kan het nog mooier? Voor het hele verhaal klik hier.

4. Bikepacking in België

Ik ben van huis uit geen bikepacker, maar wat een mooie tocht maakten we van Maastricht tot Achouffe. Een rit met zoveel afwisseling: rollend landschappen, de zompige Hoge Venen, de super steile klimmen in Houffalize waar modder en scherpe stenen om de beurt ons en onze zwaar beladen fietsen het vuur na aan de schenen legden.

Ongelofelijk sfeervolle bossen, mistig en soms zelfs somber, maar met een hele unieke eigen schoonheid. En misschien meer dan wat dan ook, dat gevoel van saamhorigheid, een team van vier, dat op eigen kracht en voorwaarden door een uitdagend landschap met nog uitdagender weer reist. Voor het hele verhaal klik hier.

5. Amerongen – Cross Country in de Achtertuin

Misschien vond ik mijn dag in Winterberg met “four middle aged men“, of de bergritten die ik Spanje, Frankrijk en Italië deed wel toffer, maar ik wil toch de route in Amerongen in dit lijstje opnemen. Ten eerste omdat ik er vaak met veel plezier fiets, en ten tweede omdat ik het een schitterend voorbeeld vind van wat een route kan worden als je het maximale eruit probeert te halen. Er wordt continu aan gewerkt door een groep enthousiaste en gepassioneerde vrijwilligers; er is met Harrie Slinger en on-Nederlands goede flow sectie gemaakt die ook echt aan bikeparks doet denken. Hoe gaaf is dat. Check hier mijn trailreview van deze route.

Vijf MTB herinneringen die ik koester: vijf plekken en routes die een gemiddelde MTB-er goed moet kunnen rijden. Vijf verschillende disciplines ook, waar je je aluminium dan wel carbon strijdros goed op moet gaan uitkiezen. Om je te helpen kan je kijken in onze gearguide, maar ook hier hier vind je ook een mooie keuzehulp mountainbike via mantel.com.