Ongeveer zeven jaar na mijn ongeval met de auto, eind augustus 2018, sta ik opnieuw op de rand van het ravijn… Ik vertoon alle tekenen van een burn-out. Na die eerste noodkreet van mijn lichaam ben ik ongeremd doorgegaan. Zijn ezels inderdaad slimmer dan wij…?
Een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen, is het spreekwoord. Mensen zijn duidelijk geen ezels. Soms stoten wij ons namelijk veel vaker en veranderen niets. We rennen gewoon verder. Gelukkig kwam ik bij de tweede keer snel tot de conclusie dat ik niet op de oude weg voort kan blijven gaan zonder mijzelf volledig te slopen. De onvermijdelijke, ongemakkelijke en niet simpel te beantwoorden vraag was: hoe breek je los, hoe ontsnap je?
Persoonlijk ontwikkeltraject
Maanden verstrijken. Maanden waarin ik met hulp weer langzaam opkrabbel. Ik leg de focus in eerste instantie op mentaal herstel, op de been komen en weer goed functioneren. Dit lukt, sterker nog de sessies hebben me hongerig en gretig gemaakt. Ik sta ‘aan’ en dat smaakt naar meer. Via een intensief persoonlijk ontwikkeltraject leer ik mijzelf op een diepere laag kennen. Het is tijdens dit traject dat vitaliteit weer mijn aandacht krijgt en ik de kracht van buiten zijn ervaar.
Een jaar cadeau
Tijdens het persoonlijk ontwikkeltraject leer ik verandering en groei te omarmen. Gevolg: ik zegde mijn baan op en gaf mijzelf een jaar cadeau: 365 dagen van maximale vrijheid, zonder baangarantie, zonder inkomsten en zonder een vooraf strak uitgewerkte planning. Het wordt een jaar vol avonturen, leermomenten en bijzondere ontmoetingen. Een jaar waarin ik leef uit een rugzak, dromen realiseer en maximaal in verbinding sta met mijzelf. De natuur, het buitenspeelgebied, krijgt een grote rol in mijn leven. Trailrunning en hiken worden de pijlers van mijn persoonlijke ontwikkeling.
Terug naar de basis
In mijn cadeaujaar trek ik onder andere met rugzak maanden door nationale parken en natuurreservaten in Italië en zwerf door de Spaanse Pyreneeën. Ik ontdek leven uit een rugzak, voed mijn belangrijkste kernwaarde ‘vrijheid’ en keer terug naar de basis. Voldoen aan mijn basisbehoeften: warmte, eten, drinken en veiligheid en de connectie maken met mijzelf en de natuur.
De natuur en dan met name de bergen geven mij inspiratie en zijn een prachtig buitenspeelgebied. Ik raak mijzelf geregeld volledig kwijt in deze omgeving. Over het algemeen loop ik solo, over technische paadjes, door groene, grillige landschappen en over natte graslanden. Om mij heen bergen en rotsformaties. Op de achtergrond het geluid van de wind en geritsel in de begroeiing om me heen. Ik voel me één met de intense natuur. Het is overweldigend. Het is echt. Ik voel me in de natuur, de bergen meer dan thuis.
Ontsnapt
Na mijn cadeaujaar weet ik het voor honderd procent zeker: geen tredmolen meer en geen ratrace. Ik keer mijn oude bestaan definitief de rug toe. Ik kies voor een nieuw, relaxed, krachtdadig en avontuurlijk leven waarin ik dromen realiseer, anderen inspireer en het gewoon op mijn manier doe.
Ik leef nu een avontuurlijk leven. Ik maak mijn dromen waar. Mijn motto: Gewoon doen! Er zijn vrijwel geen grenzen. Niets is onbereikbaar…
Toegegeven, dat klinkt allemaal nogal overtuigend, arrogant en zelfingenomen. Een paar jaar geleden zou ik het nooit gedurfd hebben dit te zeggen. Sterker: ik had niet eens tijd om over zoiets na te denken. Ik rende, zoals velen, achter mijn eigen staart aan in de tredmolen van het leven. Ik wist niet beter.
Mijn reis die – letterlijk en figuurlijk – over hoge toppen liep en diepe dalen kende heb ik beschreven in het boek ‘Ontsnapt’.
Ga je met me mee op deze reis? Bestel dan ‘Ontsnapt’.
