Het uitzicht beneemt me bijna de adem, en ik probeer zo ver mogelijk te kijken, ook al ontnemen de laag hangende regenwolken en de vochtige lucht tot op zekere hoogte het zicht. Ten noorden van dit punt de zee, en de andere kant op, meer naar het zuiden het platteland; ze vervagen in grijze tinten van blauw, groen en geel. In mijn hoofd echter een moment van klaarheid, waarbij ik duidelijk zie en voel waarom ik fiets; ik glimlach en adem diep in. De hei bloeit om me heen, ik kan het ruiken, net als dat ik het bos achter me ruik, waar ik net vandaan kom. De regen verijkt de geuren van de natuur, de wind neemt een zilt spoor van de zee tot hierboven met zich mee. De rotsen om me heen zijn nat, de fiets is nat (en modderig), ik ben nat, de camera is nat, maar dat uitzicht…

Het loopt overal om me heen weg, voor me, het Kattegat, (niet het verzonnen dorp uit de serie “Vikings” van de History Channel, maar de) de zee engte tussen Zuid Zweden en Denemarken. Naar het zuidwesten zie ik eerst de bossen om me heen, en daar voorbij velden van geoogst graan en ander gewas. Landbouw afgewiseld met bos en bossages, zo ver ik kan zien, diep het zuiden van Zweden in. Een landschap dat weg-golft in de verte. Ik sta op Håkull, met 187 meter het hoogste punt van de Kullaberg Peninsula in zuid-west Zweden.

Als ik voor het eerst ga fietsen in gebieden die ik niet ken, langs routes waar ik niet zeker van ben of ik ze ga vinden…

Ik ben hier naar boven gefietst, heb een bekende MTB route “The Beast of the East” die ik op View Ranger heb gevonden. Het is een route die je echt moet downloaden en op je GPS moet zetten. Er is namelijk geen bewegwijzering, en af en toe moet je even zoeken, mis je een afslag en moet je weer terug. Maar het is geweldig fietsen hier. Door een gevarieerd bos met beuken, berken, eiken maar ook naaldbomen; over geurige bosgronden, natte boom wortels en op hoger gelegen delen evenzo natte rotsen, vaak bekleed met diep groen moss, in de open delen de paars-roze hei die enthousiast bloeit. Door de regen de kleuren dieper, de geuren rijker, het geluid van het bos waar het ook een tweede keer rekent, kleine ongeziene waterwegen die hun weg zoeken naar de kustlijn beneden. Als Nederlander is elk hoogteverschil meegenomen, en hier moet je wel echt klimmen en kan je echt dalen, en de stenen en rotsen, daar geniet ik dubbel van. Alhoewel die ook wel erg glad zijn door de regen die blijft vallen tijdens mijn rit.

Deze middag, op de camping nabij het havenstadje Mölle, waar ik sta met mijn vrouw en twee kids, heb ik besloten de Cube Stereo Hybrid HPC TM mee te nemen. Ik heb de fiets mee om een video review te maken. Als ik voor het eerst ga fietsen in gebieden die ik niet ken, langs routes waar ik niet zeker van ben of ik ze ga vinden kies ik vaker voor een eMTB (als ik die tot mijn beschikking heb). Ze zijn bij uitstek geschikt voor het zoeken en ontdekken van routers, en vandaag neem ik dus ook de gelegenheid om te filmen voor de review die binnenkomt eraan komt.

…maar ik ben in het gezelschap van mijn fiets, de glimlach van de bomen, de plagerijen van de rotsen, de opwindende omarming van zwaartekracht…

De klim naar Håkull is een relatief lange, maar niet te steil om met de eMTB op te fietsen in deze omstandigheden. And als ik de laatst bos tunnel uit en die waanzinnige uitzichten in fiets heb ik dat moment van klaarheid. Ik heb een ongelofelijk sterk gevoel van bestemming, van begrip waarom ik zo houd van mountainbiken. Fietsen door bossen die ik niet ken, aanpassen aan omstandigheden die ik niet verwachtte, de trail die me leidt naar plekken die ik nog niet kan zien…het is dat gevoel van persoonlijke ontdekking, het eigen avontuur; het bereiken van een punt waar ik nooit ben geweest. Ik fiets meestal alleen maar ik ben in het gezelschap van mijn fiets, de glimlach van de bomen, de plagerijen van de rotsen, de opwindende omarming van zwaartekracht en de manier waarop echte frisse ;ucht ruimte maakt in mijn longen, mijn borst en mijn hoofd.

Ik begrijp waarom, los van de fysieke aspecten van een route, hoeveel kilometers ver of hoogtemers, of hoe stoer je op Strava kan doen tegen je vrienden, de echte route een spirituele is. Die je uiteindelijk doet stilstaan met een diep gevoel van dankbaarheid dat je door en naar deze schitterende plekken hebt kunnen fietsen. En misschien wel het meest wonderbaarlijke: hoe je je zo thuis kunt voelen op plekken waar je nog nooit geweest bent.

In mijn volgende editie van avonture in Zweden ga ik rotsklimmen met mijn vijftienjarige zoon, ook in Kullaberg. Komt er gauw aan!

Urge Gringo de La Pampa Helmet

De Urge Gringo de La Pampa is een “hybride” full face mask helm, waarbij je de facemask kunt dragen of kunt verwijderen afhankelijk van het terrein en de stijl die je rijdt. Ik was erg happy ermee op die gladden rotsen en wortels. Het geeft net een beetje extra gevoel van bescherming. En het viel ook op hoe goed je gezicht extra beschermd is tegen laaghangende takken. Review komt er gauw aan!

Cube Stereo Hybrid HPC TM

Zoals gezegd, een eMTB is echt een ontdekkings en avonturen machine. Af en toe was de koppel van de Bosch electro motor teveel voor de grip van de banden op de gladde ondergrond, maar voor de rest deed de fiets het erg goed. Het is niet zo licht en wendbaar als en lichtere reguliere fiets, maar je kunt nog steeds erg fijn door de bomen slangen en over stenen rammelen. Videoreview komt er binnenkort aan!