Recensie E.O.F.T. 14/15 – Deel 1

Leuk die verhalen van de producers, maar wij hebben de films gezien en vertellen jou in onze eigen woorden hoe leuk het dit jaar weer was!

Dit is Deel 1 – lees ook Deel 2

De E.O.F.T. was in 2007 voor ons het eerste outdoor-filmfestival dat we bezochten. Sindsdien komen er steeds meer outdoor-festivals die zich op een bepaald terrein specialiseren, bergfilms, nog meer bergfilms, klimfilms, watersportfilms, golfsurffilms, ski- en snowboardfilms en freeskifilms. Het specifieke aan de E.O.F.T. is juist de breedheid van onderwerpen. We hebben in de loop der jaren al een heel spectrum aan extreems voorbij zien komen. Om één voorbeeld te noemen, de slackline documentaire ‘Sketchy Andy’ was erg ontzagwekkend en grappig tegelijk. Steeds denk je weer dat het niet nóg gekker of extremer kan, maar E.O.F.T. is er opnieuw in geslaagd om een bijzonder programma samen te stellen. De voorstellingen in Nederland zijn nog niet afgelopen, de tour is vorige week begonnen met twee voorstellingen in Amsterdam, vandaar dat we jullie nu al onze nabeschouwing kunnen geven. Misschien nog net op tijd zodat je het zelf kunt gaan zien op een van de volgende locaties. Nog steeds is het vak van outdoor-filmrecensent erg eenvoudig; we hebben nog nooit een film af hoeven branden. Het aanbod wordt steeds groter, maar op alle outdoor-filmfestivals in Nederland krijgen we het neusje van de zalm gepresenteerd waaronder verschillende awardwinnaars uit diverse categorieën. Het is alléén máár móói. Ben je door ons algemene enthousiasme nog niet overtuigd, lees en kijk dan verder.

DE FILMS

DREAM

… gaat over wildwaterkajakken. Dromen kunnen nogal vreemd en onbegrijpelijk zijn, dus probeer het verhaal niet te snappen maar geniet ervan, want het is een uit de hand gelopen fantasieverhaal. Vooral de nachtelijke kajakscènes zijn indrukwekkend. Hoofdrolspeler Ben Marr was in Amsterdam aanwezig als special guest voor een interview. Hij vertelde over de totstandkoming van de film. Regisseur Skip Armstrong had bij een doe-het-zelf klus in z’n keuken lampen gemonteerd waarvan ie dacht: die passen ook in een kajak, daar moeten we eens wat mee gaan doen. Zo gezegd zo gedaan, dat betekende dat er ’s nachts gekajakt moest worden. Dat was nog een uitdaging want de verlichting in de kajak zorgde ervoor dat Ben ’s nachts wel goed zicht had in de direct omgeving van z’n kajak, maar buiten een straal van 2 meter zag hij juist niets meer, nogal stressful. Zijn volgende film wordt er dan ook weer een bij daglicht.

DON’T LOOK DOWN

… biedt je letterlijk een kijkje over de schouder van urban climbers, roofers, ook wel skyrunners genoemd. De zenuwen van deze jongemannen moeten wel gemaakt zijn van buitenaards staal, want zittend in je stoel krijgt bijna de hele zaal al natte handen. We kennen de zelfgemaakte filmpjes van skyrunners van internet, maar deze documentaire heeft een heel andere lading door de interviews die erdoorheen gesneden zijn. Er komt zelfs een moeder in beeld om te vertellen wat ze van haar zoon´s ‘hobby’ vindt. Zijn deze sporters knettergek, hartstikke gestoord of verschrikkelijke waaghalzen? James Kingston vertelt dat mensen hem regelmatig toewensen ‘dat ie te pletter valt, dat ie dat verdient’. Kingston leefde lang ‘opgesloten’ in z’n kamer, maar kwam voor deze sport naar buiten. Hij begon met parkour en vertelt over zijn aanvankelijke hoogtevrees, jawel hoogtevrees. Nou, daar is weinig meer van over. Naar aanleiding van een van zijn filmpjes wordt hij benaderd door een Oekraïense ‘collega’ bijgenaamd Mustang Wanted. De heren treffen elkaar in Oekraïne. Er is wel een tolk nodig maar ze kunnen het meteen goed met elkaar vinden. Het lijkt wel of Mustang Wanted nog iets ‘gekker’ is dan Kingston, die tot de conclusie komt dat het wel lijkt of de dood hier in Oekraïne niet zo speciaal is. Voor het eerst zien we Kingston twijfelen. Hij maakt zich zorgen, niet over zichzelf maar over z’n maatje. Terwijl Mustang Wanted aan één hand in het luchtledige hangt, vertelt hij hoe hij zich voorstelde hoe het zou zijn als hij onverhoopt zou vallen… Mustang Wanted wil nog een gezamenlijke stunt uithalen. Hij wil niet aan een kraan of gebouw hangen maar aan de hand van Kingston, bovenop een brug. Kingston is onder de indruk van het immense vertrouwen dat Mustang Wanted hem schenkt. Later is Mustang Wanted op zijn beurt onder de indruk van Kingstons achterwaartse salto op de top van dezelfde brug. Wanneer Kingston later terug is bij zijn moeder bekijken ze samen ‘gezellig’ de vakantiefoto’s en –filmpjes. Zijn moeder heeft het laatste woord in de film: “Mooi, ik zag dat je ergens bang voor was…”.

EL SENDERO LUMINOSO

Free soloist Alex Honnold lijkt vaste klant te worden op outdoor-filmfestivals. Op het Banff Mountain Film Festival was ie te zien in de melige film Sufferfest. Hier zien we hem weer een ‘kunststukje’ van zijn gebruikelijke werk afleveren. Het is een Masterpiece: hij beklimt free solo een lange, continu moeilijke route. Deze ongezekerde Big Wall beklimming dwingt zeer veel respect af. De vergelijking met DON’T LOOK DOWN ligt voor de hand, maar het gekke is dat je van deze film geen zweethandjes krijgt terwijl het toch min of meer net zo gevaarlijk is als skyrunning. Misschien zijn het de point-of-view beelden in DON’T LOOK DOWN die het zo griezelig maken, of misschien zijn rotswanden waar nog plantjes op groeien vriendelijker dan bouwwerken van roestig staal. Maar het risico om te pletter te vallen is in beide films steeds angstig dichtbij. (In het E.O.F.T. magazine staat een mooi dubbelportret van de heren.) Als je iets wilt begrijpen van de beweegredenen van Honnold kan hij je dit vertellen: ‘There is no adrenaline rush. If I have a rush, it means something’s gone horribly wrong’ (E.O.F.T. magazine). Dat hij daarmee niet overdrijft zie je tegen het einde van de film wanneer hij volkomen op z´n gemak, lachend in de wand staat op een soort van standplaats. Niet dat hij een voor- of naklimmer zekert vanaf die plek, want dit is tijdens de free solo beklimming, maar heel even kan hij hier uitrusten voordat er weer een moeilijker passage begint. De beklimming is dynamisch gefilmd, waarschijnlijk deels met drones, maar dat leidt gelukkig nergens af, De drone-piloot houdt zich netjes in en gaat professioneel om met z’n ‘speeltje’. Je moet de film natuurlijk on the silver screen gaan bekijken, maar hij is hieronder eventueel integraal te bekijken.

Ga naar Deel 2 >>